وصیت نامه ی میلیونر

در بخشی از کتاب می خوانیم: «نمی دانم تو مدرسه را تمام کرده ای و آن برگۀ کاغذی را که به آن دیپلم می گویند در جیب داری یا نه. اگر آن را به چنگ آورده ای که آفرین به تو، تبریک می گویم. تو انضباط داشته ای و احتمالا از خودگذشتگی های بسیاری هم به خر ج داده ای تا بتوانی درس ات را تمام کنی. ولی زیر بار این طرز تفکر عامیانه نرو که بر این باور است که این دیپلم برای موفقیت در زندگی کافی است. البته یک شاه کلید کارآمد است که می تواند درهای زیادی را به رویت بگشاید، این را انکار نمی کنم، اما فراموش نکن که وقتی از دری می گذری فقط در راهرو قرار می گیری... بنابراین به قول معروف اینجاست که باید دید چند مرده حلاجی! البته فراموش نکن که این دیپلم نباید باد به آستین تو بیاندازد. چون حتما با افرادی برخورد خواهی داشت که به علل مختلف بخت این را نداشته اند که درسشان را تمام کنند. بنابراین مرتکب این اشتباه نشو که آن ها را دست کم بگیری. هیچ وقت از بالا به آن ها نگاه نکن. چون اولا آن ها را نگران و آزرده می کنی و ثانیا با این کار خود را از یک منبع عالی کسب تجربه و شناخت محروم می کنی، آنچه آنان در محل کار آموخته اند هم سنگ طلاست و با نشستن پشت نیمکت هیچ مدرسه ای نمی توان آن ها را آموخت. برای اینکه آن ها تجربه و معلوماتشان را در اختیار تو قرار دهند، باید در برابر آن ها فروتن باشی و بدان که هر کسی که در زندگی ات برخورد می کنی، حتی حقیرترین و ساده ترین افراد، حتما چیز ارزشمندی دارد که به تو بیاموزد.»