زن آتش

[نگاه می‌کردم
به جاریِ کلمات غلیظ در رگ‌هاش
به رنگ‌و‌بوی صداش
به چشم‌هاش که -هرچند گنگ و مبهم بود-
تناسخ همۀ حرف‌های عالَم بود
رسیده ‌بود از آن‌سوی نیستی به حیات
صداش می‌کردند:
«الهۀ کلمات»]