سلاخ خانه شیکاگو

برای نویسنده‌ای که مجله‌ی تایم درباره‌اش نوشته بود: «مردی که همه‌چیز به ما داد، جز شوخ‌طبعی و سکوت»، نوشتن یکی از بزرگ‌ترین متن‌های تاریخ ادبیات، آن‌ هم در ۲۵سالگی، چیز عجیبی نیست. آپتون سینکلر را شاید بتوان تنها نویسنده‌ای دانست که با نوشتن و انتشار رمان، جهان را تغییر داده است؛ سلاخ‌خانه‌ی شیکاگو(جنگل) در سال انتشارش ـ ۱۹۰۶ ـ چنان بلوایی در ایالات متحده به‌پا کرد که تئودور روزولت دستور تأسیس سازمان غذا و دارو را صادر کرد! کتابی که با محوریت داستان زندگی دهشتناک کارگران مهاجر لیتوانیایی‌تبار در کشتارگاه‌های شیکاگو، زندگی امریکایی را در لایه‌های زیرین و دور از دسترس‌اش روایت کرد و به مردم و دولت فهماند که به‌خاطر سلامتی جسم و جان و قلبی که در سینه دارید، نباید سکوت کنید. سلاخ‌خانه‌ی شیکاگو صد‌واندی سال پس از انتشارش، هم‌چنان آینه‌ای‌ست رو به همه‌ی ما برای درک اهمیت ادبیات، روشنفکرِ متعهد و ایستادن بر سر عمیق‌ترین و اصیل‌ترین ارزش‌های اخلاق انسانی.