اثر پیش رو دو مقاله را در خود جای داده است. معنای تعبیر چیست؟ و حقیقت چیزها-یک مفهوم مفقود.
مقالهی نخست در مورد هرمنوتیک و روش بحث نمیکند و در آن با موضوعات مربوط به علم هرمنوتیک چون «نیت متن یا مولف»، «فهم بهتر/فهم متفاوت»، «ذوبشدن در افق خواننده با متن»، «پیشداوری»، «ژانر، سبک» و... بهطور مستقیم مواجه نمیشویم و بااینحال اگر خوانندهای دقیق باشیم همهی این موارد را درخواهیم یافت. در مقابل با interpretation به معنای تعیین منظور و مقصود اظهار معناداری که در قالب فعل انجام گرفته مواجهیم که در این حالت هردو منظر تعبیر و هرمنوتیک در اصل بنیادین «گوشکردن» با یکدیگر شریک هستند. پیپر میکوشد نشان دهد که «فقط کسی که گوش میکند قادر به تعبیرکردن است.» بنابراین اصل کلام این مقاله در خوب «گوشکردن» است. هدف دیگر مقاله را نیز میتوان یادآوری هنر گوشنکردن به مفسران ناوارد و خطاکار که بیشتر کجفهمیهایشان را به اشتراک میگذارند و همچنین ممانعت از گوشکردن بدون پرسشگری دانست.
مقالهی دوم «حقیقت چیزها-یک مفهوم مفقود» به واکاوی و چیستی حقیقت چیزها اختصاص دارد و در آن پیپر با بهره از دانش پیشینیان بهویژه توماس آکوئینی، میکوشد این مفهوم مفقودشده در امروزِ فلسفهی معاصر را بررسی کند.