خیابان لوگاوینا

باربارا دمیک یکی از مهم ترین مستندنگارانِ روزگار ماست. کتاب خیابان لوگاوینا با زیر عنوان زندگی و مرگ در ساراویوو در راویت نگاری مستند چند دهۀ اخیر است. دمیک مدت ها در مقام خبرنگار در این شهر در دهۀ نود و در جنگِ پُرکشتۀ بالکان حضور داشت و خود نیز تا دمِ مرگ رفت. البته این ویژگی اوست که با حضور در بخش های پُراتفاق جهان روایت های تکان دهنده و عمیقی از آن ها می نویسد. بسیاری از مخاطبان ایرانی او را با کتاب حسرت نمی خوریم که دربارۀ زندگی مردمان عادی در کرۀ شمالی است می شناسند.

کتاب خیابان لوگاوینا روایتی ست از هم زیستی او با ساکنان یک محله در سارایوو در جنگ. در زمانه ای که سارایوو در محاصرۀ همه جانبه و زیر آتش توپخانه و تک تیراندازهای ارتش صرب قرار دارد. دمیک لحظه لحظۀ زندگی و مرگ در این وضعیت را ثبت و روایت می کند که چگونه می تواند انسان را چنین تقلیل دهد. او گزارشی به جهان می نویسد دربارۀ مردمانی که هیچ کس حتی نامشان را نمی دانست اما باید مقاومت می کردند و زنده می ماندند. برای بوسنی یک مرز روی نقشه نیست بلکه مکانی ست که هنوز از آن خون می چکد.