شاهنامه سید‌لقمان اورموی

شاهنامه نویسی به عنوان نخستین شکل تاریخ نگاری منظوم در دربار عثمانی از اواسط قرن نهم هجری گسترش یافت و شاهنامه های تاریخی بسیاری به زبان فارسی به تقلید از شاهنامه فردوسی در وصف لشکرکشی های شاهان عثمانی سروده شد. منظومه حماسی تاریخ سلطان سلیمان یکی از آثار مهم سید لقمان اورموی سومین شهنامه چی دربار عثمانی است که سرایش آن در سال ۶۸۹ .ق. در دربار مراد سوم به پایان رسید. در این اثر رویدادهای هفت سال پایانی زندگی سلطان سلیمان قانونی و لشکرکشی های او به اتریش و مجارستان روایت شده است. تاریخ سلطان سلیمان از نظر ادبی در خور توجه و ارزشمند است و تأثیر ادب فارسی و شاهنامه فردوسی در آن مشهود است. شاهنامه هایی که در دربار عثمانی به فارسی سروده شده است. بخش مهمی از ادبیات ناشناخته ایرانی - عثمانی را در بر می گیرد و از جایگاه ممتاز و ویژه ای برخوردار است. با تصحیح انتقادی این گونه آثار به ویژه منظومه ارزشمند تاریخ سلطان سلیمان و بررسی ویژگی های ادبی زبانی و تاریخی آن، زمینه مناسب برای شناخت بهتر جایگاه ادبیات فارسی در آسیای صغیر و ترسیم هرچه بهتر چگونگی استمرار هویت ایرانی در خارج از قلمرو ایران زمین فراهم و میزان انتقال سنت های ادبی فرهنگ و هویت ایرانی به قلمرو عثمانی بیشتر آشکار می شود. به ویژه که این تاریخ ها همزمان با حکومت سلسله صفوی بر ایران یکی از برجسته ترین دوره های بازنمایی هویت ایرانی - تألیف شده است.