فرشتگان مانوی

کتاب حاضر، با شش گفتار و هشت پس‌گفتار و دو پیوست، نخستین اثری است که کوشیده بر پایۀ پنجاه‌وشش قطعه‌دست‌نویسِ غالبا نیایشی و جادویی از مجموعه نسخ خطیِ بازیافته از تورفان و با کمک متن‌های یونانی و قبطی و ترکی و چینی مانوی و منابع غیرمانوی به بازشناسایی دست‌کم سـی فـرشـته (مَلَک) و مـؤلفه‌های فـرشتـه‌شنــاختـی در کیـشی‌گنـوسی بپردازد که مانی آن را در سدۀ سوم میلادی در ایرانِ ساسانی بنیان نهاده است.

این اثر نشان می‌دهد که فرشته‌شناسی مانوی، اگرچه اکثر مؤلفه‌هایش را از ادیـان و سنـّت‌های پـیشین اقتباس و آن‌گاه آن‌ها را در مجموعۀ جدیدش بازتعریف کرده، در مجمـوع نـظام مستقلی بوده که تا زمان حاضر در چین، آخرین میعادگاه مانویت، حفظ شده است.