دیوید بویی

صدای آواز بویی در ما طنینی ایجاد میکند.طنینی جسمانی اما طنین دعوتی است به تنافر،به ناهنجاری ها تن پر طنین در یک مکان-همچون لیوان های روی میز-تنی دیگر را به حرکت در می آورد و ناگهان کف از لیوان ها شکسته پوشیده میشود.موسیقی طنین افکن میشود و از ما میخواهد تا از جهان منفک شویم تا یک اجتماع متفرق را تجربه کنیم اجتمای در تقابل با حس مشترک ما به واسطه ی و به دلیل دروغین بودن حقیقتی را احساس میکنیم که ما را به فراسوی خودمان میبرد،به سوی تخیل شیوه های دیگر برای بودن.