در بیانیه ی هیئت داوران جایزه ی نوبل آمده کلود سیمون نویسنده ای است که «در داستانهایش ذوق یک شاعر و یک نقاش را توامان دارد و در تصویر وضعیت انسان به گذر زمان و اثراتش عمیقاً آگاه است.»
تراموا نیز به همین شیوه آمیزه ای است از خاطرات کودکی و کهن سالی سیمون در قالب داستان؛ تلاشی برای اثبات این باور که خاطرات ما میتوانند در حضیض عمر یار و محافظ مان باشند، اگر آنها را درست و کامل به یاد سپرده باشیم.