داستایوفسکی و نیچه

کتاب پیش رو اثری از لف شستوف است که اندیشه‌های دو شخصیت درخشان ادبیات قرن نوزدهم اروپا را به‌شکلی بدیع و عمیق تحلیل می‌کند. دو شخصیتی که تاثیری چشمگیر بر توسعه‌ی فلسفه‌ی خودش داشتند. آنچه به این نویسندگان عظمت بخشیده، کاوششان در مسئله‌ی معنای زندگی و مشکلات رنج، شر و مرگ انسان است. این دو در کنار تولستوی با بینش مشترکشان نسبت به تراژدی اساسی زندگی بشر متحد شده‌اند- تراژدی که هیچ افزایشی در دانش علمی و هیچ درجه‌ای از اصلاحات سیاسی و اجتماعی نمی‌تواند آن را به‌‌طور قابل‌توجهی کاهش دهد اما در نهایت و تنها با ایمان به خدای قادر مطلق که از سوی کتاب مقدس اعلام شده، می‌توان آن را جبران کرد. شستوف بیان می‌کند که قوانین ظاهرا جهانی و ضروری کشف‌شده توسط علم و اصول اخلاقی که اخلاق خودمختار برای آن‌ها ادعای اعتبار ابدی دارد، انسان را آزاد نمی‌کند، بلکه او را خرد و نابود می‌کند. این شورش و شناخت اغلب توسط داستایوفسکی، تولستوی و نیچه سرکوب می‌شود و بارها با قدرتی بی‌نظیر پس زده می‌شود. خواننده در این کتاب از مردانی که قوی‌ترین تاثیرات فکری را بر شستوف جوان داشتند، آغاز منازعات مادام‌العمر خود فیلسوف روسی علیه ایده‌آلیسم، علم‌گرایی و اخلاق متعارف و همچنین اولین تلاش‌های او در جست‌وجوی ایمان، خواهد خواند.