در متون پیش از اسلام هم شعر عروضی و هم شعر هجایی نمود یافته اما قالب های شعری به گونه ای که در ادبیات بعد از اسلام بروز داشته مستعمل نبوده است بنابراین میتوان بر آن بود که ایرانیان به تقلید از اعراب به یکی از کهن ترین قوالب شعری، یعنی قصیده روی آوردند.