انقلاب روسیه و سده ی ناتمام بیستم

این کتاب پاسخی است به «مکتب پساشوروی تحریف تاریخ». نویسنده زمینه‌های انزوای شوروی پس از شکست انقلاب‌های آلمان در سال های 1919و1923 _که شرایط مناسبی برای پیدایش بوروکراسی استالینیستی فراهم کرد_ را بررسی می‌کند، و به مبارزات حاد سیاسی اپوزیسیون چپ در دهۀ 1920 در برابر تحریف مارکسیسم و مبانی نظری انقلاب می‌پردازد؛ مبارزاتی که در شرایط انزوای سیاسی و اقتصادی شوروی و سرخوردگی طبقۀ کارگر در یک دهۀ بعد توسط بوروکراسی استالینیستی به شکل خونینی سرکوب شد و در نتیجۀ آن صدها هزار تن از مارکسیست‌های متعهد به آرمان‌های انقلاب روسیه، قتل عام شدند.

برخلاف توهم استالینیست‌ها، حکومت‌های ملی-بورژوازی ایران و ترکیه، نه تنها علیه منافع قدرت‌های امپریالیستی در منطقه مبارزه نکردند بلکه در سرکوب جنبش‌های ضد استعماری در خاورمیانه پیشگام نیز شدند. نمونۀ آشکار آن دخالت نظامی محمدرضا پهلوی در عمان در هماهنگی با نیروهای ویژه ارتش بریتانیا برای شکست جنبش آزادیبخش ظفار و محافظت از شیخ‌نشین‌های عرب در برابر جنبش‌های انقلابی توده‌ای بود. نمونۀ دیگر آن پیوستن حکومت ترکیه به ناتو در سال 1952 و همسویی آن با اسرائیل و دولت‌های غربی علیه جنبش‌های مترقی و ضد استعماری در کشورهای عربی خاورمیانه بود.