در سراسر دیوان بزرگ شمس، نوعی شعر عرفانی مولانا، کوهه بر کوهه میغلتد که هر کس بنا به ذوق و مشرب خود از آن برداشتی خاص دارد. موسیقی شعفانگیز و نشاطآور این پدیدههای نبوغ تا آنجاست که تمام ویژگیهای دیگر سرودههایی که به نام رند عالمسوز، شمس تبریزی، تصنیف و تدوین شده است تحتالشعاع و در سایه وجد بیپایان محتویات این کتاب عظیم قرار میگیرد.