انسان در بستر عشق متولد میشود و خداوند از روح الهی خویش در ما میدمد. هر انسانی با تواناییهای خاص و برای هدفی که به آن رسالت نیز میگوییم پا به جهان هستی میگذارد. روان ما که از بدو تولد از جنس ناب عشق خداوندیست کمکم در بستر زمان، تربیت، جامعه، عشق و امثال آن به سوی نفرت، کینه، انتقام، ناامیدی، افسردگی و ... گرایش مییابد و در نهایت آن روان پاک از سرچشمههای اصلی خود دور گشته و ما در ناراحتیها و رنجهای ناخواسته گم میشویم و سرانجام در برابر آنچه که آن را سرنوشت مینامیم تسلیم میشویم...