برساخت اصالت به فرایند تاریخی برساخته شدن موسیقی «اصیل» در پنجاه سال گذشته در ایران میپردازد؛ این که چگونه این موسیقی که خود دستپروردهی نهادهای فرهنگی پهلوی دوم بود به صدای غالب در انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ تبدیل میشود.
نویسنده در این اثر با واکاوی روند برآمدن مفاهیمی مانند «اصالت» و «ابتذال» به مطالعهی انتقادی تاریخ اجتماعی ایران در سدهی گذشته میپردازد؛ همچنین با تمرکز بر جایگاه اجتماعی موسیقی و موسیقیدانان ملی در تاریخ معاصر ایران، لحظاتی از گفتار موسیقی ملی ایران را برجسته میکند و شمایلی از تداوم سلطه و مقاومت اجتماعی در قرن گذشته را به خوانندگان ارائه میکند.