شکل های فراموشی

حافظه و فراموشی دو بار جدایی ناپذیرند هر دو برای بهره گیری کامل از زمان ضروری اند به قول ،مونتنی هر چیزی زمانی دارد و بی شک نه عاقلانه است و نه مفید که نخواهیم با گذر عمر همراه شویم اما بیهوده تر از آن تقلید از سن و سال هم ذات پنداری با آن و غرق شدن در آن است مانند کسی که در میانه راه از حرکت باز ایستاده اسیر حسرت گذشته ای ناقص یا جعلی و وحشت از آینده ای بی سرانجام در اینجا در برابر اندوه متکبرانه ایده های کهنه و منسوخ از فروتنی پویای جنبش و حرکت از تمرین و ممارست و ورزش ذهن دفاع خواهیم کرد و کسانی را که در پی مبارزه با سکون و جمود تخیل اند (که همه ما را تهدید می کند) تشویق خواهیم کرد که فراموش کردن را از یاد نبرند تا نه حافظه را از دست بدهند و نه حس کنجکاوی را.