آن ها که به خانه ی من آمدند

آن‌ها که به خانه‌ی من آمدند دومین رمان محمد شمس لنگرودی در سال 1394 منتشر شد. این کتاب حدیث نفس قشرهای روشن‌فکری مبتلا به جامعه‌ی سنتی است؛ آن هم سنتی ریشه‌دار که به دست‌وپای درس‌خوانده و مکتب‌دیده می‌پیچد و به توهم و درماندگی گرفتارشان می‌کند.
در آن‌ها که به خانه‌ی من آمدند، نویسنده خود محور اصلی داستان است. درگیر با پیچیدگی‌های ذهنی، تضادهایی که از بیرون بر او تحمیل می‌شوند و دغدغه‌هایی درونی، به چنان مغاکی فرو می‌افتد که تشخیص واقعیت و توهم بر او - که نمادی از قشر روشن‌فکر معاصر است - دشوار می‌شود.
در نهایت، به عهده‌ی خواننده‌ی کتاب است که کشف کند این آن‌ها که به خانه‌ی نویسنده آمده‌اند، واقعی‌اند یا خیالی، از آن آن‌هایی هستند که می‌توانند بی‌اجازه به هرجا وارد شوند، اصلا وجود دارند یا نه.

شمس لنگرودی (1329) از برجسته‌ترین شاعران و نویسندگان معاصر ایران است که با قلمی لطیف، نگاه عمیق به جهان و زبانی گیرا و شفاف، جایگاه ویژه‌ای در ادبیات فارسی یافته است. او در سال ۱۳۲۹ در شهر لنگرود در گیلان و در خانواده‌ای فرهنگی به دنیا آمد. علاقه‌اش به شعر و ادبیات از سنین جوانی شکل گرفت و به‎تدریج به یکی از چهره‌های مهم شعر نو ایران تبدیل شد. او از شاعران نسل چهارم شعر نو فارسی به شمار می‌رود و یکی از مهم‌ترین مشخصه‌های کارش، تلفیق مضامین اجتماعی با زبان ساده و تغزلی است.
او علاوه‎بر نویسندگی و شاعری، فعالیت‌هایی مانند بازیگری در سینما نیز در کارنامه ‎ی خود دارد.