دور از ذهن

باید از زندگی‌ای که مغز به ما می‌بخشد، لذت ببریم و قدرش را بدانیم. به خصوص آن زندگی‌هایی که «عادی» نیستند. آدم‌هایی که اسمشان را در این کتاب آورده‌ام، فوق‌العاده‌اند. اما امیدوارم از انسانیتشان حیرت کرده باشید، نه از عجیب بودنشان. امیدوارم از شباهت‌هایشان با ما غافلگیر شده باشید، نه تفاوت‌هایشان. آن‌ها به من یاد دادند هر کدام از ما مغز فوق‌العاده‌ای داریم. شاید حافظه‌مان به خوبی باب نباشد، اما همه‌مان می‌توانیم در کوچه پس کوچه‌های گذشته‌مان پرسه بزنیم و ذهنمان را با میلیون‌ها لحظه ویژه تزئین کنیم. شاید موسیقی‌هایی را نشنویم که وجود ندارند یا هاله‌های رنگی در هوا نبینیم، اما دچار توهم می‌شویم، اصلا واقعیت دنیایمان به توهم‌ها وابسته است. شاید نتوانیم مثل جول درد دیگران را بفهمیم، اما به لطف نورون‌های آینه‌ای‌مان تا حدی آن را حس می‌کنیم.