بعد از کوروش کبیر، مرزهای سیاسی هخامنشیان به غرب و شرق گسترش یافت و هریک از پادشاهان هخامنشی ادامهدهنده سیاستهای توسعهطلبانه پدرانشان بودند. خشایارشا بعد از مرگ پدرش داریوش کبیر به سال 486 قبل از میلاد، به دنبال زمینگیر شدن سپاه او در دشتهای وسیع اروپا در تعقیب سکاها و همچنین شکست در جنگ ماراتن، تلاش کرد تا سیاستهای نیمهتمام پدرش را در غرب ادامه دهد و به نحوی آنها را جبران کند. به روایت اسناد و متون تاریخی، او با سپاهی بزرگ به سوی غرب شتافت تا سیاستهای توسعهطلبانهاش را به فرجام برساند…
کتاب حاضر به تاریخ ایران عصر خشایارشا میپردازد. مولف در این اثر با پیش کشیدن جزئیاتی از دوره خشایارشا قصد دارد ابعاد پیچیده و مبهم این دوره ازتاریخ را روشن کند.
کتاب “خشایارشا” (جهانگشای ناکام هخامنشی) با تصاویر اشیاء و بناهای بهجامانده از این عصر، طرحها و نقشههای جغرافیایی و سیاسی جهان در دوره باستان و کتابنامه و نمایه همراه است.
فصلهای کتاب عبارتاند از: مساله انتخاب جانشین برای داریوش، آمادهسازی کشور برای بزرگترین نبردهای تاریخ، مرکز فرماندهی خشایارشا در سارد، ورود به سرزمینهای یونانینشین، در جبهه یونان، آتن و اسپارت – دو دشمن دیرینه در کنارهم، تشکیل اتحادیه یونانی علیه خشایارشا، نخستین نبردهای دریایی، نبردهای نیروی زمینی خشایارشا، پیشروی به طرف فوکیس، آتن در شعلههای آتش خشم خشایارشا، بازگشت به میهن، کتیبههای خشایارشا، روایت خشایارشا در کتاب استر، خاتمه.