فرسودگی

فاصله ای عمیق است میان زن بودن و آنچه جهان از زنان می خواهد؛ درست همان فاصله ای که زنان را فرسوده می کند چرا که با تمام توانشان می کوشند این شکاف را پر کنند. چگونه میتوان بدن خود را دوست داشت وقتی هر آن چه در اطراف تو است زمزمه میکند که کافی نیستی؟ چگونه میتوان در کار پیشروی کرد، وقتی که با تمام توان ایستاده ای اما باز هم دیده نمی شوی؟ چگونه می توان شاد و سالم زیست در دنیایی که همواره تو را زیادی چاق زیادی نیازمند» «زیادی پر سر و صدا» و زیادی خودخواه می خواند؟