تاریخ تمدن و فرهنگ ایران درعصرآل بویه

حکومت آل بویه را میان پرده ایرانی حکومت‌های بعد از اسلام دانسته اند؛ چرا که آنها توانستند برای اولین‌بار در میان حکومت‌های عرب‌نژاد اموی و عباسی و ترکان سلجوقی و مغولان که خاستگاهی خارج از ایران داشتند، سلسله‌ای را بنیان گزارند که از ایران برخاسته بود و بر امور بغداد و بین‌النهرین مسلط شد.
اگرچه برخی محققان، حکومت بویهیان را درحد یک امپراتوری ندیده و آن را به اتحادیه نامنظم از حکومت‌ها تشبیه کرده‌اند، اما تسلط آنها بر بغداد که مرکز جهان اسلام تلقی می‌شد – و دست‌کم اقدام‌های درخور توجه عضدالدوله – در احیای استقلال سیاسی و فرهنگی ایران در دوره اسلامی سهم درخور توجهی داشت.
در این دوره کتابخانه ها، محافل و مجالس علمی و حکمی پرشمار از سوی حکمرانان و کارگزاران حمایت شد و اندیشمندان و علمای بسیاری پروبال گرفتند. اینطور که صادق حجتی (دانش‌آموخته دکترای تاریخ علم) در روایت روان و پرجزئیات خود شرح داده، پیدایی و افول آل بویه یکی از مهم‌ترین و پرافت و خیزترین ادوار تاریخ ایران بوده است.
کتاب «تاریخ، تمدن و فرهنگ ایران در عصر آل بویه» شکل‌گیری و قدرت‌یابی و سپس افول دولت بویهی را در فصل‌های متعدد تشریح کرده و ریشه‌های قدرت‌گیری، حاکمان و سیاستمداران آن دوره، اقتصاد و نظام مالی، مناسبات خارجی، وزارت‌ها و دیوان‌ها، و جنبه های علمی، فرهنگی و هنری این دوره را بررسی کرده است.
کتاب همراه با پیوست‌ها، گزیده مکتوبات بویهی، گاه‌شمار رویدادها، کتاب‌نامه و نمایه منتشر شده است.