رئالیسم عرفانی

عارفان و صوفیان همواره قصه و داستان را برای بیان تفکرات خود برگزیده اند. آنها در عرصه داستان به دنبال آنند که وحدت و یگانگی موجود در حرکات ،اتفاقات اشیا، فضاها و حتی نثر را به نمایش گذاشته و آشکار کنند که سمع و بصر انسانی به چه جاهایی می رسد.
نویسنده در این اثر به بررسی تطبیقی متون روایی - داستانی متصوفه ایران با روش رئالیسم جادویی که نزدیکی و هم خوانی زیادی با اصول و شاخصه های تذکره نگاری های صوفیانه دارد می پردازد.