به روایت دیوارها

ایده‌ی نوشتن این کتاب، زمانی به ذهنم آمد که دیدم کودکان غزه از بیم فراموش‌شدن پس از شهادت‌ و برای شناسایی‌، نام خود را بر بازوهای نحیف‌شان می‌نویسند.

زبان الکن رسانه‌ها و صفحات خبری که بدون هیچ احساسی، با نگاهی ایستا و لحنی یکنواخت از آمار کشته‌شدگان می‌گویند، دیگر کافی است.

شاید بهتر باشد اخبار را برای مدتی کنار بگذاریم و اجازه دهیم مردم غزه از آنچه بر ایشان رفته، بگویند.

با دیوارنوشته‌هایشان.