جانهای همدل، ما را به ذهن و قلبِ یکی از برجستهترین نویسندگان قرن بیستم میبرد. ویرجینیا وولف با قلمی ظریف و منحصربهفرد و با دقتی که فقط از خودش برمیآید، حتی وقایع پیشپاافتاده را به زیباترین شکل ممکن روایت میکند. نامههای او از روابط پیچیدهاش با دوستان، اعضای خانواده و نویسندگان دیگر پرده برمیدارند و اغلب، همان نگاهِ عمیق و زبان شاعرانهای را که در آثارش دیدهایم، شامل میشوند. ویرجینیا وولف فقط یک رماننویس نبود؛ او یک نیروی انقلابی در ادبیات جهان بود. در دورهی میان دو جنگ جهانی، وولف یکی از تاثیرگذارترین افراد حاضر در محافل ادبی لندن و عضو حلقهی بلومزبری بود. از آثار مشهور او میتوان به رمانهای خانم دالووی (1925)، به سوی فانوس دریایی (1927)، اورلاندو (1928) و همچنین مقالهی مشهور اتاقی از آن خود (1929) اشاره کرد.