دیوار

این دیوارها هیچ چیز آزاردهنده‌ای ندارند، درون و بیرون را از هم جدا می‌کنند، عباس کیارستمی اغلب از بیرون آن‌ها تصویربرداری کرده است: از جلو یکی از آن‌هاگربه‌ای با طمأنینه می‌گذرد، سگِ سر در گریبان فروبرده‌ای جلوی دیوار دیگری نشسته است، کبوترها یا روی قرنیزند یا مانند میوه‌های بر خاک افتاده، سایه‌ی شاخ و برگ‌ها را می‌جویند. این دیوار خانه‌ها هستند، بعضی خیلی بلندند، از آجرهای کهنه‌ی رنگارنگ ساخته یا با گچ رنگی پوشیده شده‌اند، شمار اندکی از آن‌ها روزنه‌های حفاظ‌دار و تیره دارند. لوله‌های زنگ زده، ناودان‌ها، گرافیکی‌ها، شکاف‌ها و نوشته‌ها، همه مانند خود دیوارها، به آدمی که از تصویر غایب است ارجاع می‌دهند.