ظفرنامه (تاریخ فتوحات امیر تیمور گورکان)

تاریخ فتوحات امیر تیمور گورکان یا «ظفرنامه» توصیف کاتبانه و منشیانه‌ای از ابتدای قدرت گرفتن این پادشاه جهانگیر در قصبۀ کَش ماوراءالنهر تا سیطره بر بخش بزرگی از سرزمین‌های غربی و شرقی از هند تا قفقاز و روم می‌باشد. این کتاب آمیزه‌ای از میل بزرگ این صاحبقران خون‌ریز به جاودانگی و رشحات قلم مولانا نظام‌الدین شامی است.

ظفرنامه از همان روزگار تألیف به عنوان سرمشق و منبع تاریخ‌نگاران بعدی همچون شرف‌الدین علی یزدی در «ظفرنامه»، حافظ ابرو در «زبدة‌التواریخ»، عبدالرزاق سمرقندی در «مطلع سعدین و مجمع بحرین»، حسن روملو در «احسن التواریخ» و دیگران قرار گرفت. این مورخان گاهی حتی بدون نام بردن از نظام‌الدین شامی کلمات و عبارات و توصیفات او را به‌دست نساخان و منشیان رونویسی کردند. از این رو خواندامیر جانب انصاف را رعایت کرده است که می‌گوید: «اکثر وقایع و حالات صاحبقران خجسته صفات منقول از تاریخ آن فاضل کاملست.»

نظام‌الدین شامی تاریخ خود را تا آمدن سیدرضا کیا به بارگاه تیمور در سال ۸۰۶ هجری نوشته است و پس از آن با اجازت از تیمور به موطن خود در آذربایجان بازمی‌گردد و گویا یک سال بعد دار فانی را وداع می‌گوید.