در باب استعمار

آیا حماقت، توحش و کوته‌فکری طبقات مختلف بورژوازی پیش از هر چیز با این رفتارشان ثابت نمی‌شود که به یک جرم و جنایت، خودکشی یا تصادف قطار توجه نشان می‌دهند اما میلیون‌ها زندگی را که هر روز به آهستگی زیر چرخ‌های ماشین اجتماع خرد و نابود می‌شود نادیده می‌گیرند؟ برای طبقات متوسط مسئلۀ اجتماعی زمانی موضوعیت می‌یابد که منشأ اخباری هیجان‌انگیز شود به نحوی که اخبار جرم و جنایت را به صفحۀ دوم روزنامه منتقل کند.

مهم‌ترین نکته این واقعیت است که زهر شکاکیت _ مثل میخوارگی، سِل و برخی امراض دیگر _ در جامعه‌ای که قبلاً آن را تجربه نکرده است مهلک‌تر عمل می‌کند.

متأسفانه برای ما “غریبان” ایمانی فراتر از “شکاکیت” نمانده است و هنگامی که ملل دیگر را در معرض تماس با خود قرار می‌دهیم انسان‌هایی تولید می‌کنیم که به هیچ چیز اعتقاد ندارند. اگر این وضع ادامه یابد روزی با چنان واکنش وحشیانه‌ای روبه‌رو خواهیم شد که رفتار ژاپن صرفاً پیش‌درآمدی بر آن است.