بازیگر هیبریدی و کارگردانش

کتاب بازیگر هیبریدی و کارگردانش پایه‌های نظری خود را علاوه بر تجربیات امتحان پس‌داده‌ی قرن بیستم، در تاریخ و فرهنگ ایران جست‌وجو می‌کند. نسبتی از حضور و چندگانگیِ بدن کارآمد که با عبور از سنت‌ متداکتینگ قصد دارد برای تئاتر ایران پیشنهادی داشته باشد. در این کتاب با اتکا به تجربیات تئاتر آوانگارد در زمینه‌ی علم بازیگری و نگاه انتقادی به برخی از روش‌شناسی‌ها، تکیه بر دارایی‌های فرهنگی ایرانی است که به‌آن‌واسطه می‌توان به رابطه‌ای سکولار، مومنانه و موقتی میان بازیگر و‌کارگردان دست یافت. بازیگر هیبریدیِ ایرانی ریشه‌های خودش را در این‌ چشم‌انداز از خلال سنت‌های ادبی و ورزشی نهفته در فرهنگ ایران بازیابی می‌کند. از فرم‌های برساخته در عرفان و ادبیات ایرانی تا ورزشی مانند زورخانه. این هم‌نشینی مضافا نگاهی به بیرون از حوزه‌ی تئاتر دارد و مباحث جدید شناخت بدن انسانی، همچون علوم اعصاب را هم به این دایره اضافه می‌کند.