این کتاب تلاشی است برای توضیح رویکرد پدیدارشناسانهٔ هرمنوتیکی به پژوهش و نوشتن در حوزهٔ علوم انسانی. متن کتاب تحت تأثیر روح جنبشهای اروپایی و همچنین برخی تحولات آمریکای شمالی، مفهومی پداگوژیک از پژوهش را ارائه میکند که نقطهٔ شروع خود را از حوزهٔ تجربیات زیستهٔ روزمره بر میگیرد. مفهوم و معنای ضمنی مستتر در این رویکرد آن است که پژوهش و نظریهپردازی پدیدارشناسانهٔ تفسیری نمیتواند از متن و نوشتن جدا شود. بنابراین، ابعاد الهامگرفتهشده از نشانهشناسی بخشی از این رویکرد پژوهشی است. در همین حال، طبیعت عملی جهان زیستهٔ پداگوژیک ایجاب میکند که این شکل از پژوهش آموزشی در ذیل «صندلی راحتی فلسفیدن» یا نظریهپردازی انتزاعی قرار نگیرد.