کتاب حاضر نگاهی فلسفی است به زبان، معنا، صدق، اخلاق، اعمال و رفتار انسان. در این فلسفه با مدد جستن از روش پراگماتیسم تحلیلی به زبان بهعنوان رهیافتی به صدق و واقعیتها نگریسته میشود. زبان نماد اندیشه است و البته مقدم بر آن. نویسنده نشان میدهد که چگونه است که شکلگیری معرفت بر مبنای گزارههای پایه و بدیهی نیست، بلکه ما از دل یک نظام معرفتی شروع به تفکر میکنیم و هیچگاه تفکرات ما از صفر آغاز نمیشود. در این رویکرد آغازِ اندیشه از شک، آنچنان که دکارت تصور میکرد، نفی میشود و نشان داده میشود که معرفتهای ما چگونه بهصورت یک نظام کلی در دل گزارههای غیریقینی و غیرواضح سروسامان مییابند. و هیچ امری هیچگاه برای همیشه بدیهی و ثابت و مصون از خطا نیست. در این کتاب نشان داده میشود که چگونه داوریهای پوزیتیویستی و مبناگرا در فلسفهی مبتنی بر پراگماتیسم تحلیلی رنگ میبازند و مورد تجدید نظر قرار میگیرند. ایزرائیل شفلر در مقدمهی کتاب بهصراحت رویکرد خود به موضوعات مورد بحث را پراگماتیستی - تحلیلی میداند و خواننده پس از خواندن کتاب درخواهد یافت که این رویکرد دیدگاه فلسفیِ بدیعی است که از دل نفی فلسفههای پوزیتیویستی و کنار گذاشتن مبناگروی مبتنی بر بدیهیات سر برآورده است.