مکاشفه در باغ سوکیاس

سنجاق که نگرفته ای از گیسو باد افشا می کند
تار تا تار
و در باد میروی با سبدی از نان ارمنی و سنجاقی
که به دست من افتاده است
به راه و دوان از پی تو می آیم تا باغ سوکیاس که آرام آرام
تاریک می شود!