
قبل از نوشتن کلنجار گاه زیادی با سوژه دارم، نه روی کاغذ، که در سر و دلم آنجا مطلب -نقد در می آید سر و شکل میگیرد و پخته میشود و بعد سریع می آید روی کاغذ نوشته که تمام شد دیگر مخاطب آنم و میتوانم نقدش کنم نوشته اول برای خودم است. خلاص شدن و به تعادل رسیدنم و بعد اولین مخاطبم و پس از آن بقیه تاخیر انداختن نوشته را دوست دارم و کلنجار رفتن زیاد با مسئله را کلنجاری که گاهی در خواب هم ول کنم نیست نوشتن برایم مسئله است؛ تغییر است نه تفسیر نقد مدیوم من است با آن اینهمانم نقد برایم سوژه است نه ابژه.