عقل و سکون در حکمرانی

واژه حکمرانی که در سالهای اخیر در فلسفه سیاسی و حوزههای سیاست و اقتصاد مورد توجه قرار گرفته ترجمه ای از good governance است و سنتها آداب و رسوم جامعه، و روابط نهادهای مدنی با حکومت را در بر می گیرد و می تواند شرایط زیست اجتماعی را بهبود بخشد. در این تعریف علاوه بر ارکان ،حکومت نقش نهادهای مدنی و نهادهای مذهبی و فرهنگی و رسانه ای نیز مورد توجه است.
در کشور ما نظریه حکمرانی بر پایۀ فلسفی مستحکمی قرار نگرفته است. البته مسئله نیت ها نیست چرا که دولتهای پس از انقلاب با انگیزه خدمت فعالیت کردند و نمیتوان پیشرفتهای ایجاد شده را نادیده گرفت مشکل در نبود نظریه ی بومی در توسعۀ ملی است که از عدالت اجتماعی تعریف دقیقی ارائه دهد و نتیجه آن رشد و توسعه سریع کشور باشد.
از دیدگاه فلاسفه و متفکران اسلامی عدالت اجتماعی تنها به توزیع عادلانه خیرات مادی محدود نمی شود بلکه در سیاست و اجتماع و فرهنگ و علم نیز مطرح است و آزادی به عنوان لازمه تحقق عدالت ضروری است.
بعضی از معضلات فعلی ناشی از خلا نظریه پردازی است که به فلسفه ی سیاست و اقتصاد مرتبط است و باعث آسیب دیدن پویایی حکمرانی و همراستایی بخشها در توسعه کشور شده است. اصلاحات اساسی در حکمرانی و هوشمندسازی آن میتواند برای توسعه و پیشرفت کشور فرصتی فراهم کند.