رویای آبی

با لباس آبی از من، دل که نه جان می بری تو مسلمانی از این ساده مسلمان می بری عقل و هوش از سر من با هر نگاهت می پرد این تفاوتی که هست در هر انسان می بری اوج تصمیم منی هر جا که باشی هستم و مثل یک کشتی به آبم، مثل بادبان می بری تو که ماهی، من که برکه، در دلم هستی و دور ماه من کی با خودت من را به آسمان می بری؟ ترسم از سوختن که نیست، از عشق تو داغم هنوز این خیال است که مرا سمت زمستان می بری هر چه می خواهی بکن، از عشق من کم شد مگر؟ ماه من بی فایده ست، زیره به کرمان می بری