در کتاب حاضر، مؤلّف با تحلیل برخی از آثار ادبی، به خصوص گزیدهای از اشعار «شارل بودلر»، رویدادهای ذهنی و روانی متون ادبی را در قلمرو ضمیر ناخودآگاه خود، از تصویر گرفته تا مفاهیم مستتر، از اندیشة بیرونی گرفته تا تشویش متن، از ذهنیت و عملکرد روانی مؤلف تا انگیزههای پنهان متن هویدا میسازد. او با علم به این که همة پدیدههای ذهنی را نمیتوان به حیطة خودآگاهی نسبت داد، تلاش کرده است تا تحلیل خود را از توصیف مقدّمات و عناصر روانشناسی گرفته تا معرّفی نقدهای روان شناختی معاصر ارتباط دهد. تشریح مفاهیم روانکاوی و ارتباط روانکاوی با ادبیات از محورهای اصلی دو بخش اوّل این کتاب هستند. بخش سوم بیانگر این مطلب است که در چه شرایطی، تطبیق و همخوانی رویکرد روان کاوی آثار، صورت پذیرفته است. در فصل آخر، با بررسی نمونهای از اشعار «شارل بودلر» مشاهده خواهیم کرد که چگونه توجّه به ضمیر ناخودآگاه در عمل، میتواند یک متن را شفاف سازی کند.