واژه ی «مکان نگاری» نه در اشاره به جریان و یا رویدادی خاص، بلکه به معنی «فعل عکاسی کردن از یک مکان» مورد استفاده قرار گرفته است. در تعریف اخیر، یک اثر «مکان نگاری» دارای ویژگی های مشخصی است: «وسیع» است مانند چشم انداز یا «محدود» است مانند یک کوچه؛ «ماهیت مشخصی» را نمایان می کند مانند یک کوه و یا یک ساختمان، یا «مکان بی مرزی» را به تصویر می کشد، مانند یک دشت؛ و در نهایت به شیوهٔ «سیاه و سفید» تهیه شده است و یا به شیوه ی «رنگی».