کتاب حاضر بخشی از یک تحقیق گسترده درباره رابطه فیلم و واقعیت در سینمای ایران است که با استفاده از ترکیب نگره مؤلف، نقد جامعهشناختی و ملاحظات ساختارگرایانه به عنوان الگویی کاربردی، به بررسی فیلمهای رخشان بنیاعتماد میپردازد. بنابراین، تقسیم کتاب بر مبنای جستجوی لحن و فضای واقعگرایانه در آثار فیلمساز صورت گرفته، رابطه واقعیت و مستندهای او در فصلی جداگانه بررسی شده است.