یک روز ناظر انتخاباتی

شب از راه می‏‌رسید. «حوزه سیار» همچنان به رفت‌و‌آمد در میان دریف تخت‏‌ها ادامه می‌‏داد: حالا در بخش زنان بودند، با آن پاراوان‌‏هایی که مرتب باید جابه‏‌جا می‏‌شدند. جمع‏‌آوری آرا تمامی نداشت. این زن‏‌های بیمار، این پیرزن‏‌ها گاهی اوقات ده دقیقه، یک ربع طول می‏‌دادند. «تموم شد خانوم؟ می‌تونیم بیایم بگیریم؟زن بیچاره در آن سوی پاراوان شاید هم واقعاً با خود در دجال بود. «فرم رو تا کردین؟ بله؟» پاراوان را که کنار می‌‏زدند، فرم را باز و دست‏‌نخورده همان‏جا می‏‌یافتند که یا رویش با خط خرچنگ‏ قورباغه نوشته‌شده و یا با گُل و بلبل طراحی شده بود.

- از متن کتاب

ایتالو کالوینو می‏‌گوید: «در یک روز ناظر انتخاباتی، انگشت بر موضوعاتی گذاشتم که تا بیش از آن هرگز جرئت نکرده بودم صحبتی از آنها به میان آوردم.»