راهنمای عملی نمایشنامه نویسی برای رادیو

نمایش رادیویی، نمایشی است ارزان، با مناسک ارتباطی ویژه‌ی آن؛ چراکه مخاطبان نمایش رادیویی ـ برعکس تئاتر، سینما و حتی تلویزیون ـ «مخاطبان اسیر» نیستند. آن‌ها می‌توانند هم‌زمان با برقراری ارتباط با نمایش به هر کاری ـ به‌دلخواه ـ بپردازند و در هر موقعیتی آن را بشنوند. همین مقوله سبب می‌شود که با نمایشِ دشوارتری به‌لحاظ نوشتن و تولید مواجه باشیم؛ چراکه «هیچ‌کاری در جهان، آسان‌تر از خاموش کردن رادیو نیست».
در چنین تنگنا، سختی و معذوریتی، پرداختن به درام رادیویی و موفق شدن در برقراری ارتباطی معقول و سنجیده، به‌مراتب دشوارتر از همین فعل و انفعالات در شکل‌های دیگر دراماتیک است...