تصور کنید من و شما فضانورد هستیم. بر ماه فرود آمدهایم و پى بردهایم که به علت ناتوانى در ترمیم موتور سفینه، قادر به بازگشت به زمین نیستیم.
پیش از آنکه مرکز مأموریت فضایى در «هوستون» بتواند براى کمک به ما سفینهى دیگرى بفرستد، منبع اکسیژنمان خالى خواهد شد.
فقط دو روز مىتوانیم زنده بمانیم. اگر چنین بود، چه دعایى مىکردیم؟
جز بازگشت به سیارهى زیباى زمین و راه رفتن روى آن، چه چیزى ما را خوشحالتر مىکرد؟
آنگاه که با مرگ رودررو قرار مىگیریم، ارزش راه رفتن بر زمین سبز را مىفهمیم.
اکنون که به طور معجزهآسایى نجات یافتهایم و ما را به زمین بازگرداندهاند؛ بیایید با هم راه رفتن روى زمین زیباى خود را، با آرامش و تمرکز عمیق جشن بگیریم.
مردمان مىگویند که راه رفتن بر آب معجزه است. ولى براى من، راه رفتن آرام بر زمین معجزهى واقعى است.
زمین، معجزه است. هر قدم، معجزه است. گام برداشتن بر سیاره زیباىمان سعادت واقعى به همراه مىآورد.