در مفهوم محاکات، همواره میتوان یک دوگانگی را مشاهده کرد که همزمان هم خوب است و هم بد؛ هم طبیعی است و هم غیر طبیعی؛ هم ضروری است و هم غیر ضروری، محاکات، بیریاترین صورت چاپلوسی است و کاسبی دزدان دریایی و سارقان ادبی نیز قلمداد میشود؛ زبان اشارهی هنرمندان بزرگ، میمونها، طوطیها و کودکان است. معناها، دیدگاهها و استعارههایی که محاکات ترسیم میکند، نشانگر اهمیت ویژه و شگرف این اصطلاح در اندیشهی غرب هستند. این نظریه، دغدغهی همیشگی و همراه هنرمندان و فیلسوفان زیادی در طول سدهها بوده است...