مجلس برادرکشی

بهار چیزی که منو تسکین می ده، باور به روزیه که دیر یا زود می رسه. روزی که نه فقط کلمات، که آدم ها ماهیت خودشون رو نشون بدن. [مکث] اگه دست پر نیومدی، نیا… اگه بین رفتن و اومدنت فرقی نشد، نیا.

تازه گل [کاسه ای پر از آب در دست] می گن آب مهریه ی زهراس… می سپرمت به صاحب این آب.

یاشار عزم رفتن می کند، خلیل مانع می شود.

خلیل تا برگردی، من انا لله انا الیه راجعون ام… اوغول… مادر و هفت تا خواهر و عروس و دوتا دختر تو راهیت رو می سپرم به تو.