هر چند شارف به اندیشههای برخی از نظریهپردازان سینما اشاره میکند ولی این کتاب وجه نظریاش بسی کمتر از جنبهٔ کاربردی است. توجه شارف به کارکرد عملی عناصر ساختاری سینما بهویژه به کار کسانی خواهد آمد که در پی راهحلهایی برای دشواریهای عملی فیلمسازیاند تا گفتمانهای نظری. با این همه، نکتههایی نظری که شارف گاهی آورده است این اثر را به تشریح نظریهای عملی مانند میسازد. زیرا باید توجه داشت که سخن نویسنده در هر حال نوعی نظریه است و این از نام کتاب نیز برمیآید.