بنیان این نوشتار بر این پیشفرض استوار است که هنر پاپ به مانند همهٔ جنبشهای هنری دیگر از آبشخوری فلسفی سیراب است و بر متافیزیکی تکیه داده که، در آن، صورت نوینی از روابط آدمیان تعریف شده است. در این متافیزیک دیگرگونه اکثریت ناآگاه در پیشزمینهٔ صحنهٔ حیات اجتماعی حاضرند، صحنهای که تا پیش از این جولانگاه کسانی بود که نخبگان نامیده میشدند. نویسنده در این کتاب به توجه جان دیویی به عوامل و عناصر معنابخش زندگی پرداخته و از سوی دیگر کاربست هنرمندانهٔ مفاهیم و عناصر فلسفی اندیشهٔ دیویی را در مردمیترین جنبش هنری نشان داده است.