استفاده از ترسیم در ارزیابی و درمان

با شروع قرن بیست و یکم، نیاز متخصصین بهداشت روان به تکنیک ها و روش های کارآمد برای شناسایی آسیب های روانشناختی و انجام مداخلات مؤثر و مبتنی بر شواهد علمی بیشتر احساس می شود. استفاده از ترسیم و نقاشی در کار بالینی امکان دسترسی به دنیای ذهنی مراجعین و سهیم شدن در احساسات و تجربیات آن ها را فراهم ساخته و به مراجع این امکان را می دهد تا به صورت فعال سطح فعلی عملکرد خود را نشان دهد و تعارضات و نگرانی هایی را که نمی تواند به شکل دیگری بیان کند را ابراز نماید. ترسیم، امکان بروز وسیع افکار و احساسات را بسیار وسیع تر از آن چه که در بیان کلامی امکان پذیر است فراهم می سازد. هم چنین این امکان را به درمانگر میدهد تا اهداف درمانی اش را به صورت واقعی تعیین نموده و تغییرات موردنظر را اعمال نماید.