کتاب «قدم اول هایدگر» اثر «جف کالینز» است. این کتاب را «صالح نجفی» ترجمه کرده است. در مورد این فیلسوف فقید آمده است: « یکی از معروفترین فیلسوفان قرن بیستم بود. او با شیوهای نوین به تأمل دربارهی وجود پرداخت. فلسفه او بر دیدگاههای بسیاری از فلاسفه بعد از او اثر گذاشت. هایدگر به بررسی پدیده در فلسفه خود پرداختهاست. متافیزیک او در واقع هستیشناسی پدیده گرایانهاست. هایدگر زمان را به سه نوع زمان روزمره و زمان طبیعی و زمان جهانی تقسیم میکند. در بحث زمان روزمره میگوید که زمان آن چیزی ست که اتفاقات در آن رخ میدهند. زمان در موجود تغییرپذیر اتفاق میافتد. پس تغییر در زمان است. تکرار دورهایست. هر دوره تداوم زمانی یکسانی دارد. ما میتوانیم مسیر زمانی را به دلخواه خود تقسیم کنیم. هر نقطه اکنونی زمانی بر دیگری امتیاز ندارد و اکنونی پیشتر و پستر (بعدتر) از خود دارد. زمان یکسان و همگن است. ساعت چه مدت و چه مقدار را نشان نمیدهد بلکه عدد ثبت شده اکنون است. هایدگر میپرسد که این اکنون چیست و آیا من انسان بر آن چیرگی و احاطه دارم یا نه؟ آیا این اکنون من هستم یا فرد دیگری ست؟ اگر اینطور باشد پس زمان خود من هستم و هر فرد دیگر نیز زمان است و ما همگی در با هم بودنمان زمان هستیم و هیچکس و هر کس خواهیم شد.»