دولت و تجربه های مدنی در ایران

پژوهشی است که به همت جمعی از محققین ایرانی با محوریت آیین نامه تشکل های مردم نهاد صورت گرفته و توسط انتشارات کتاب پارسه به چاپ رسیده است. موسسه رحمان که یکی از سازمان های غیردولتی در زمینه پژوهش های اجتماعی است به بررسی قوانین مربوط به سازمان های مردم نهاد و غیر دولتی در کشورهای مختلف روی آورده و با فعالان چنین سازمان هایی در حوزه های گوناگون هم چون محیط زیست، کودکان، زنان و … مصاحبه هایی صورت داده است تا نحوه تعامل دولت با این سازمان ها، چالش ها و مسائل اساسی پیش روی آن ها، تعامل چنین موسساتی با یکدیگر و … را مورد بررسی قرار دهد و دیدگاه فعالان این سازمان ها را بازتاب کند تا زمینه گفتگوی موثر میان سازمان های غیر دولتی و دولت فراهم گردد.

گزیده ای از کتاب

هر نوع تبیینی، اعم از سیاسی و اجتماعی، را که برای ظهور این سازمان ها بپذیریم، کارکردهای آن ها در هردو حوزه سیاسی و اجتماعی قرار می گیرد، هرچند بعد اجتماعی کارکردهای آن ها در فعالیت هایشان غالب تر است. در واقع، فعالیت آن ها در راستای اهداف اجتماعی و سیاسی است؛ برای مثال تعداد بسیار زیادی از این سازمان ها به مساله محیط زیست، فقرزدایی و توانمندسازی (اهداف اجتماعی) می پردازند، در حالیکه برخی دیگر مساله حقوق بشر و تلاش برای رعایت آن توسط گروه های مختلف (هدف سیاسی) را در کانون اهداف خود قرار می دهند. با این وجود، می توان عمده فعالیت های آن ها را در راستای پیش برد توسعه (اجتماعی و سیاسی) قلمداد کرد. به عبارت دیگر، کارکرد سازمان های مردم نهاد کارکردی توسعه گرایانه است…