«خسروانی» در ادبیات رسمی ایران قبل از اسلام شناخته شده و دارای جایگاه و هویت بوده است. این ادبیات بیشتر تحت تاثیر تعلیمات مذهبی، عرفانی و ادبیات درباری بود، اما در سال های اخیر با تلاش مهدی اخوان ثالث و دکتر شفیعی کدکنی به گونه ای نو احیا شد، نام «نوخسروانی» را به خود اختصاص داد و شرایط بروز و درخشش آن فراهم آمد.
گزیده ای از کتاب
سخت است چنین شکسته بالی،
صبح است و دوباره بی نگاهت؛
ماییم و هزار جای خالی.