نشانه

به آسمان نگاه کنید. خدایتان کجاست؟ چرا نمی تواند از پشت ابرها بیرون بیاید و شما را ببیند یا شما او را نظاره کنید؟ اما خدایی که من بر او ایمان دارم، در قلب و در وجود تک تک ما جای دارد. من می توانم هروقت که دوست داشته باشم با او سخن بگویم؛ زیرا او سخنان ما را می شنود، زندگی و اعمال ما را می بیند و به آن آگاه است و به ما در گرفتاری ها، مصیبت ها و رنج ها یاری می رساند. آیا صلاح است که من چنین خدایی را ترک کنم و به خدایی ایمان آورم که قدرت راندن یک قطعه ابر را هم ندارد؟