تا عصر معجزه ها

"دکتر ویلیام ویکتور جانستون" (William victor johnston) که دوستانش او را ویک (VIC) صدا میزدند، در لیست پزشکان قابل احترام دهکده در کانادا ثبت شده، و مردم به نیکی از وی یاد می کنند.
این کتاب داستان زندگی اوست از زادگاهش، دهکده ای دور افتاده به نام لاک نو در اونتاریو کانادا، که به مدّت سی سال از سال 1924 به طبابت مردم آن جا و حومه مشغول بود. وی با تحمل مشقّت فراوان در شرایط نامطلوب دارو درمان آن زمان، پزشکی عمیقاً دلسوز، و علاقمند به معالجه و تسکین آلام جسمی و روحی روانی بیماران خود بود، صفات شایسته ای که از یک پزشک خانواده متعهّد همیشه انتظار می رود.
کتاب قبل از سال معجزه ها، علاوه برشرح زندگی و بیوگرافی دکتر جانستون از دهکده ای در خط کمر بندی سرد و برف خیز اونتاریو، به عقاید او مبنی بر پویائی نقش واقعی پزشک خانواده در دنیای طب، با ایجاد و تدارک موقعیت و امکانات و انگیزه مناسب جهت ادامه کسب دانش بیشتر، و بروز رسانی اطلاعات می پردازد.
با چنین ایده ای، خود دکتر جانستون از هیچ فرصتی ضمن ارائه ی خدمات پزشکی یا حتی در ایاّم تعطیلات، برای به روز رسانی دانش پزشکی خود در شهر های دیترویت، شیکاگو و نیویورک آمریکا فرو گذار نبود. این علاقمندی و سایر خصوصیات برجسته او، منجر به انتخاب وی به عنوان رئیس ممتاز انجمن پزشکان اونتاریو در سال 1949 گردید، جائی که دکتر جانستون تمام همّ خود را بر توسعه استاندارد های مرتبط، و تدارک آموزش بیشتر پزشکان گذاشت.
پنج سال بعد زمانی که وی یکی از بانیان مؤثر شکل گیری کالج پزشکی خانواده در کانادا به شمار می آمد، و سپس به مدّت یازده سال جزو مدیران مؤسس آن شد، رویای دیرینه اش به حقیقت پیوست. کالج، اعتبار وکارآئی پزشک عمومی رابه مراتب ارتقاء بخشید.
با اشراف و آگاهی به عامل پنهان روحی روانی بعضی بیماری های جسمی (سایکوسوماتیک)، اینک پزشک فارغ التحصیل جوان، می توانست با دید تخصصی تری به شناخت و درمان پی ببرد. و ضمناً ناهنجاری های شخصیتی، کاری، و خانوادگی و غیره را نیز بهتر درک کند.
دکتر جانستون با کنایه می گفت : " اگر پزشکی عمومی (G.P) تا حالا بوجود نیامده بود، ساختن آن برای ما وقت زیادی لازم نداشت !.
قبل از سال معجزه ها، به طور وضوح از نوع بیماری هائی که هنوز داروهای معجزه گر برای آن ها تولید نشده بود و یا تا آن زمان لاعلاج باقی مانده بودند، گفتگو می کند. و پزشکی که با توجّه به شرایط موجود ناچار بود احساسات نوع دوستانه، و غمخواری خالصانه خود را برای تقویت روحیه بیمار،به عنوان مشاور، دوست، و پزشک مورد اعتماد، جایگزین کمبودها کند.
دکتر جانستون بعد از بازنشستگی در سال 1965 فعالیت خود را در انجمن تحقیقات بنیادی اعتیاد تورنتو ادامه داده، ضمناً عضو فعال انجمن پزشکان اونتاریو، یکی از شعبات معتبر و مهمّ انجمن پزشکان کانادا، هم چنین عضویّت افتخاری کالج های پزشکان عمومی بریتانیا و استرالیا بوده است.
وی دارای گواهینامه دکترای حقوق (L.L.D) از دانشگاه غرب اونتاریو، و عضو کالج پزشکی خانواده کاناداست، که به پاس خدمات شایسته او اقدام به ضرب نشان افتخار، به نام ویلیام ویکتور جانستون نموده و همه ساله همراه با پیام خطابه دکتر جانستون، به فارغ التحصیل ممتاز کالج اهدا می گردد.